به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اداره کل تامین اجتماعی قم، زائران و عزاداران شهر کریمه اهل بیت(ع) با شرکت در آیین های عزاداری عشق و ارادت خود را به اهل بیت عصمت و طهارت ابراز می کنند و با سوگواری در غم شهادت بی بی دو عالم اشک ماتم می ریزند.
حرم مطهر حضرت معصومه(س) پناهگاه عاشقان و دلدادگان اهل بیت(ع) شده است که عاشقانه و با دلی غم بار دل های خویش را با توسل به ائمه اطهار(ع) به مضجع شریف و نورانی این بانوی مطهر گره زده اند.
با سیاه پوش شدن همه صحن و سرای بارگاه ملکوتی حضرت معصومه(س) عطر معنویت در این فضای قدسی بیش از پیش شده و نوای نوحه خوانی و مرثیه سرایی در سوگ شهادت حضرت صدیقه کبری(س) از ماذنه های این مکان مقدس به گوش می رسد.
حضرت فاطمه(س) در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادی الثانی در مکه و در خانه حضرت محمد(ص) پیامبر اسلام و حضرت خدیجه(س) به دنیا آمد. نام مبارک آن حضرت، فاطمه است و از برای ایشان القاب و صفات متعددی همچون زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه و مرضیه نیز ذکر شده است. ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه و ام ابیها از جمله کنیه های این بانوی مطهر اسلام است.
سراسر زندگانی صدیقه طاهره(س)، مملو از مکارم اخلاق و رفتارهای نمونه و انسانی است، ایشان با امام علی(ع) پیشوای اول شیعیان ازدواج کرد و در تمام برهه های حساس زندگی در کنار امام اول شیعیان بود و از او حمایت می کرد، ایشان در همسرداری و مهر مادری الگوی جهانیان است.
در دامن پاک فاطمه زهرا(س)، 2 امام بزرگوار و 2 شخصیت ممتازعالم بشری، حضرت امام حسن(ع) مظهر حلم و وقار و حضرت امام حسین(ع) سرور شهیدان تربیت یافتند و سلسله امامت و ولایت را استمرار بخشیدند و نیز زینب کبری(س) حماسه ساز روز عاشورا که پیام حسینی و حماسه عاشورا را در جهان اعلام کرد.
سرانجام حضرت فاطمه(س) بر اثر شدت ضربات و لطماتی که به او بر اثر هجوم به خانه اش و وقایع پس از آن وارد گشته بود، بیمار گشت و در بستر بیماری افتاد.
در ایام بیماری، حضرت فاطمه(س) روزی امام علی (ع) را فراخواند و آن حضرت را وصی خویش قرار داد و به آن حضرت وصیت نمود که پس از وفاتش، فاطمه را شبانه غسل دهد و شبانه کفن نماید و شبانه دفن کند و احدی از کسانی که در حق او ستم روا داشته اند، در مراسم تدفین و نماز خواندن بر جنازه او حاضر نباشند.
حضرت فاطمه زهرا(س) در حالی که از عمر مبارکش 18 سال بیشتر نمی گذشت، بر اثر حوادث ناشی از هجوم به خانه ایشان، به روایتی در 13 جمادی الاول سال 11 هجری قمری و بنابر روایتی دیگر در سوم جمادی الثانی سال 11 هجری قمری به شهادت رسید.
