به قلم دکتر علی محمدی
نمی دانم چرا وقتی صحبت از شورای شهر وشهرداری می شود عده ای تصور می کنند که کارشورای شهر و شهرداری فقط ساخت وساز وکارهای عمرانی است.لذا مهندسین عمرانی همیشه خود رامدعی حضور در شورای شهر ونشستن بر صندلی شهرداری می دانند.این در حالی است که فقط 10 درصد از وظایف شورای شهر پرداختند به امور عمرانی و 90 درصد دیگرتوجه به مسائل اجتماعی،فرهنگی،آموزشی،ورزشی،هنری وسلامت شهروندان می باشد .اگر بر عملکرد شوراهای شهر از ابتدا تا کنون بنگریم به روشنی بی توجهی در امور اساسی شهروندان از جمله ورزش مشاهده می شود. اکنون سوال اساسی این است جایگاه ورزش در ادواره گذشته عملکرد شورای اسلامی شهر قم چگونه بوده است.آیا شورای شهر وشهرداری تا کنون بستر های توسعه ورزش همگانی رادر سطح محلات بصورت رایگان فراهم نمود ه است. وقتی شهرداری در انجام رسالت ذاتی خود یعنی توسعه ورزش همگانی نا موفق بود ه است آیا انتظار حمایت از ورزش قهرمانی از شورای که افراد آن تخصصی در حوزه ورزش ندارند معقول است.اگر مروری به حمایت شهرداران شهرهای مختلف دنیا از ورزش داشته باشیم خواهیم دید ایران در رتبه چندم قرار گرفته است. بی توجهی به نقش ورزش در توسعه شهری و پولی کردن ورزش همگانی حتی شهرداری ها سلامت عمومی شهروندان را در ابعاد جسمی وروحی با مخاطره مواجه می سازد.